Er Dmwas eens 'n A7haveloos Dmventje, die vroeg aan Cz'n B♭moeder 'n Abroek
Maar Dmmoeder verA7diende geen Dmcentje, en vader was A7wekenlang Dmzoek
Ach Gmmoedertje, geef me geen Dmstandje, er Gmzit in m'n broekie 'n A7scheur
De Dmjongens op A7school roepen: Dm"JanA7tje, Jouw Dmbillen die A7zien we d'r Dmdeur"
De moeder werd ziek van de zorgen, lag stil en bedrukt in 'n hoek
Geen mens die haar centen wou borgen, en Jantje vroeg toch om z'n broek
Toen heeft ze haar rok uitgetrokken, de enigste die ze bezat
En maakte van stukken en brokken, 'n broek voor haar enigste schat
Nu konden ze Jantje niet plagen, nu waren z'n billen niet bloot
Maar voor hij z'n broekie kon dragen, ging moeder van narigheid dood
Ze stierf van 't sjouwen en slaven, vervloekt en verwenst door haar man
Toen Jantje haar mee ging begraven, toen had ie z'n broekie pas an
